De kop is eraf!

Het was enigszins zoals verwacht, giegelende huisvrouwen en vrijgezellenclubjes maar het was mijn eerste live ervaring met bonbons maken en daarom geweldig! Hoe zou het bevallen om te knoeien met, jawel, kleverige chocolade? Een aspect dat ik volledig over het hoofd had gezien...kleef! Net als zwemmen in natuurlijk water moet je ook hier een grens over, daarna voel je je letterlijk ondergedompeld, kleeft alles en ben je 'door'.
De Bonte Koe zit op een prachtige plek, aan een grachtje in een oud pakhuis in Schiedam. Naast een winkel alwaar je kopjes thee en koffie kun drinken is het 'atelier'. Wat stel je je voor van een ruimte waar chocolade wordt gemaakt? Dit was gewoon een keuken met veel staal en industriële apparaten, en meer is natuurlijk ook niet nodig. 20 cursisten a €45,- leveren een kleine €900,- op...in drie uurtjes, lucratieve business.
Ik had me al een beetje voorbereid op het feit dat we zelf niet de vulling gingen maken en inderdaad, een plak vulling lag al klaar en aan ons om er leuke figuurtjes uit te steken met vormpjes, hartjes, rondjes, ovaaltjes. Maar daarna kwam het interessantste, het 'doorhalen'. Hoe doe je dat, hoe zorg je dat de bon bon er netjes uitziet, de juiste temperatuur van de chocolade, het 'afleggen', erg leuk om zelf te doen.
Versieren met een puntzakje melkchocolade ging mij goed af. Krulletters, zwierige lijnen, ornamentjes, prachtig! Na de pauze truffels draaien en met een (zelfgemaakte) bak vol bon bons naar huis. Opgetogen was ik, en geïnspireerd, vooral ook omdat ik zag wat ik niet wilde. De Bonte Koe is volgens mij een succesvol bedijf maar iets nieuws, iets bijzonders kon ik niet ontdekken. De magie van chocolade is hier geworden tot Hollandse burgerlijkheid, de donkere, verleidende smaakexplosietjes tot in chocolade gesmoorde blokken vette boter.
Ik kreeg mijn bonbons mee, mooi verpakt met cellofaan en in een tasje van gerecycled craft-papier. Nee, nee, nee, craft-papier hoort niet bij chocolade. Daar hoort bij goud of zilver, contrast in mat en glans, gekleurde strikken en linten. Een doosje met één of meer bonbons moet de allure hebben van een duur parfum.
Nu ik weet wat me te doen staat ga ik langzaam beginnen. Waar ik al vaak over nadenk ik het konfijten van vruchten. Het lijkt me dan ook heerlijk om citroenschil te konfijten en te verpakken in pikzwarte dunne krokante chocolade. Its a start, I'll keep you posted!