San Cristóbal de las Casas

Via mijn zeer gewaardeerde collega Saskia kreeg ik het boek Over eten en koken van Harold McGee toegespeeld. Daarin is een groot aantal pagina's geweid aan chocolade. Over de oorsprong, de Maya's en Azteken, de cacaoboon als betaalmiddel en de bereidheid van de inlanders, en later ook de Spanjaarden, om te sterven voor chocolade.
Bijna tien jaar geleden, ik denk 2001 of zo, maakte ik met Nicky een grote reis door midden- Amerika, Guatemala, Belize en Mexico. Een van de steden die we aandeden was San Cristóbal de las Casas. Een prachtig stadje met een prominente, knalgele kathedraal maar vooral met een heerlijk stadsplein zoals een plein volgens mij bedoeld is. Overdag spelen en rennen de kinderen rond het centrale paviljoen, ouderen schuifelen voort, overpeinzen hun leven of bekvechten met leeftijdsgenoten op de vele bankjes, verkopers venten broodjes en balonnen. Om het plein heen het verkeer als symbool voor de voortrazende maatschappij. 's-Avonds als de duisternis valt neemt de jeugd en nog later het gespuis het plein over.
Een fijne herinnering, maar onderstaande strove uit het bovengenoemde boek geeft het stadje nog meer karakter:
-
Niet alleen de Spanjaarden waren bereid voor hun chocolade te sterven, ze waren eveneens bereid ervoor te moorden als we Gage willen geloven. Hij schreef dat in de stad Chiapa Real, het huidige San Cristóbal de las Casas, de vrouwen erop stonden dat hun dienstmeisjes hun tijdens de mis een beker chocolade brachten. De bisschop stoorde zich aan deze onderbreking en proclameerde dat een ieder die in de kerk zou drinken, geëxcommuniceerd zou worden. Een aantal vrouwen daagde hem openlijk uit, en dat 'leidde op een dag tot een dusdanig oproer in de kathedraal dat de priesters en kanunniken die de bekers van de dienstmeisjes wilden afnemen, vele geheven zwaarden tegenover zich vonden'. De vrouwen bleven toen verre van de kerk - totdat de bisschop plotseling ziek werd en stierf. Hijzelf en zijn arts waren er heilig van overtuigd dat hij vergiftigd was en het gerucht ging dat daarvoor een speciaal bereidde beker chocolade was gebruikt. Het zou zelfs een gevleugelde uitspraak worden in dat gebied: 'Hoed u voor de chocolade van Chiapa.'
-