vrijdag 4 juni 2010

Veldonderzoek #3: Australian

Het derde veldonderzoek betreft Australian Homemade. In de KB (Koninklijke Bibliotheek), waar ik moest zijn voor een presentatie was een minifiliaal ingericht. Ik kocht twee repen (Snappers) en een doos van 16 bonbons.
Deze laatsten waren ronduit een teleurstelling, muf, droog en eigenlijk ook niet interessant. De verpakking is weer erg jaren 70/80 en de term homemade mag eigenlijk niet gebruikt worden. Hoezo homemade? Bij wie thuis worden ze dan gemaakt? In het bijgeleverde boekje staat hoe ze niet eens met de hand doorgehaald worden maar dmv een chocoladedouche. Een apparaatje dat net zoals de pizza's van Domino's, de bonbons op een lopende bandje door een chocolade-val heen haalt. Met een soort transfers wordt er een print op gezet zodat je in het boekje kunt terugkijken wat er in zit. Helaas klopt dit niet altijd. Ondanks het plastic vormpje, waar de allemaal vierkante bonbons inzitten, liggen de chocolaatjes bij het openmaken aan een kant. Geen goed ervaring met Australian Homemade bonbons.
De Snappers daarentegen waren prima, met name de Milk-Honey was zacht en heerlijk zoet. De Hazelnut-Milk was okay, een dure en dunnere variant van good-old Milka.

Ananda Chocolate

Een interessant vormgegeven verpakking, dit in twee kleuren op gerecycled karton gedrukt doosje. In eerste instantie oogt het traditioneel, bij nader inzien is het aantrekkelijke silhouet van de vrouw opgebouwd uit mooie graphics. De letterfonts zijn retro en goed gekozen, het geheel is subtiel getypografeerd. De folie is afbreekbaar en klopt met het fair trade image van het merk.
De chocolade zelf is erg donker en de smaak goed. De reep is dun en gevuld met gedroogde banaan. De bittere chocola en de harde knapperige banaan vormen een spartaanse combinatie. Omdat dergelijke donkere chocolade slecht smelt in je mond en de banaan ook eerst helemaal moet worden fijngekauwd krijg je na een tijdje een droge mond. Voor mij dus iets te wrang/zuur.
Maar de verpakking is goed!